Dan eindelijk het verhaaltje over kerst in Nieuw Zeeland. We worden verwelkomt deze dag in een leeg hostel met een waterig zonnetje. S morgens starten we de dag met een wandeling op de tongariro river trail. Een mooie track langs de rivier met boven op de berg een mooi uitzicht op Turangi. Onderweg komen we vele hardlopers en wandelaars tegen, die we allemaal vrolijke kerst wensen. Je krijg het hier ook van iedereen terug. Nu je langer in Nieuw Zeeland bent, ga je steeds meer de geluiden van vogels herkennen en kan je ze ook echt spotten. Onderweg dan ook meerdere malen gestopt om de vogels te bewonderen en te fotograferen.

Wanneer we terug lopen langs de snelweg, worden we verwelkomt door drie Maori mensen. Ze nodigen ons uit voor het gezamelijke kerstlunch van het hele dorp. Met kerst komt het hele dorp samen om kerst te vieren in het buurtgebouw met muziek en kadootjes. Eenmaal in het buurthuis worden we welkom geheten door verschillende mensen en zie we een lange tafel met verschillende gerechten erop, soort hangi gerechten. Na een bescheiden bord te nemen, nemen we plaats tussen een echte Maori familie die ons volop vragen stelt. Super nieuwsierig naar onze verhalen was iedereen en dan ook meerdere keren uitgelegd wat onze plannen zijn. Na lekker gegeten te hebben besluiten we naar huis te gaan, de mensen zijn bezwaard dat we al vertrek, maar ja wij voelen ons bezwaarder om te blijven. Toch wel raar om zomaar een gratis lunch tussen wildvreemde mensen op kerst te eten.

S middags besluiten we te gaan bakken. Eerste uitdaging is om alle bakspullen te vinden in een vreemde keuken. We beginnen met de ingredienten en dat gaat allemaal goed. Als we de taart in de oven willen zetten begint de tweede uitdaging. Elke keer wisselen van hostel, betekend ook steeds een andere oven. En ja hoe werkt deze nou. Na eindelijk gevonden te hebben, blijkt deze uit zichzelf uit te gaan. Helaas niet helemaal zoals we bedoeld hebben de taart, maar met vruchten en slagroom super lekker. Maar slagroom op een taart doen, nog best lastig aangezien de hele keuken vol met sneeuw leek. Deze slagroombus is extra beveiligd te openen, maar helaas niet geschikt voor schudden. S avonds als dessert dan ook gedeelt met Amerikanen in het hostel. Want ja, in dit hostel kan dat zeker, want we zijn maar met zijn zessen.

Als we ons kerstdiner bereiden besluiten we onze spullen in de kamer neer te leggen. Wanneer we de kamer uitlopen, vergeten we de sleutel. Als ik de deur dicht doe, realiseer ik, sleutel vergeten en helaas gaat deur automatisch op slot. Ons zelf buitengesloten op eerste kerstdag. Na eerst geprobeert te hebben via het raam naar binnen te gaan, toch maar noodnummer gebeld. Helaas nam niemand op. Gelukkig wist Joyce waar de receptiesleutel lag, dus na snel die te openen en de reservesleutel te gebruiken, onze eigen sleutel weer gehaald. Later worden we gebeld en toch maar vrolijk kerstfeest gemeld. Want ja het is toch zielig als ze op kerst langs moet komen. Gelukkig waren de Amerikanen van het toetje het volledig met ons eens.

De volgende dag vroeg op staan op om te skypen met huis. Helaas was hun kerst niet echt een kerst, maar gezellig om toch weer ff elkaar te zien en ook weer eens Lennart. Want ja iedereen die mijn broertjes kent weet hoe die zijn. Na geskypt te hebben, rustig tas inpakken en uitchecken. En dan wachten tot de bus vertrekt om kwart voor twee, helaas stond op ons papier een uur dus lang wachten, maar gelukkig is het hier 30 graden en vollop zon dus dat maakt het een stuk beter. Verder beetje door Taupo gelopen en maar vroeg gegeten. In Taupo zijn we naar het meer gelopen, wat het grootste meer van heel Nieuw Zeeland is. In dit meer past heel Singapore.

De volgende morgen, zondag 27 december, vertrekken we al weer terug naar Auckland, de laatste bestemming met Kiwiexpercience en de laatste stad in Nieuw Zeeland. Nog maar 3 dagen en dan al weer over. Nu hele dag in de bus en dan op naar het hostel met alle Fransen. Eenmaal aangekomen bleker er bijna geen Fransen te zijn en was het hostel super rustig.
Zelfs een 3 persoonskamer voor ons tweeen. Ook kregen we korting vanwege een beoordeling op tripadvisor. Enige verdere verandering was dat het hostel in de steigers stond, maar dit was gelukkig alleen voor verven.

Maandag pakken we onze backpack helemaal uit en wassen alles. Wel zo handig om schone kleren te hebben voor Australie. Daarna lekker geluncht en de bus naar de stad genomen. Een stadwandeling van de lonely planet gewandeld. Toch wel raar dat ze daar een gebouw van de universiteit een synachoge noemen, maar ja er zaten wel echt mooie gebouwen tussen. Nadat we bij de harbour kwamen en een ijsje gekocht hebben, zagen tijdens het ijsje eten een jongen fotos nemen van een gebouw. Maar was zo lang bezig voor de perfecte foto dat we ons afvroegen wat is de perfecte foto. Nadat gevraagd te hebben en een hele uitleg of zijn fotografie project, wat Humans of Auckland heet wat gebasseert is op Humans of New York, hebben we nog een heel tijd met de jongen gekletsen. Ondertussen ook zelf meegedaan aan het project door een foto van ons te laten maken en ons verhaal over backpacken gedaan en rond een uurtje of vijf je bus terug gepakt. Na het avondeten helaas de hele avond bezig geweest met pakken, want ja dat duurt best lang als alles er uit is.

Zondagochtend doen we rustig aan en checken rond half tien uit in het hostel. In de ochtend besluiten we nog een wandeling naar mount eden te doen. Met de wandeling van mount eden wandeling je naar boven op een berg, waar je super mooi uitzicht op de stad Auckland heb. Dan bedenk je ineens hoe groot deze stad is en deze wandeling is echt een aanrader voor iedereen die naar Auckland komt. Als we terug lopen zijn we eigenwijs en besluiten het bordje wrong way dan ook maar gewoon te negeren en gewoon de kant die wij willen hebben op te wandelen.

Na in het hostel geluncht te hebben, worden we om drie uur opgehaald door een taxi om naar de airport te gaan. Na het inchecken willen we kijken wat onze gate is, staat er op het bord, relax. Pas wanneer je echt naar de gates moet, staat er welke gate je heb. Daarna het vliegtuig in en naar Melbourne vliegen wat 2639 km is en alleen maar over zee.