De rit van en naar River valley is een soort van achtbaanrit. Beide keren een rit van 45 minuten op bergwegjes waar je geen tegenligger wil tegen komen. De buschauffeur zij dat je minder wagen ziek wordt als je doorrijdt, dus reed hij dan ook de maximale snelheid die mogelijk was op deze weg. Echt het gevoel van een lange lange achtbaanrit in je maag. En daarnaast uitkijken voor de spullen die een voor een langzaam naar beneden vallen door de vele bochten in de weg en het schudden van de bus door de hoge snelheid.

Daarna door voor de hele dag in de bus zitten. Zo'n rit van vier uur rijden en een stop van 45 minuten om de bus te wassen komen we eindelijk laat in de avnd in wellington aan. Op de busstop was wifi, zo iedereen gelijk op internet, na 3 dagen internetloos te zijn. Ja lex en lennart, echt 3 dagen geen wifi of internet, alleen maar mensen om mee te praten. Eenmaal aangekomen eerst eten, aangezien het al kwart voor zeven was. Daarna lekker bijgekletsen met han en mijn moeder na zo lang toch geen woord tegen elkaar gezegt te hebben, krijg je als je geen internet heb. Daarnaast lekkere en vieze snoepjes gekocht in de supermarkt. We hadden 2,50 dollar te besteden en wilde ijs halen, maar dat was te duur dus hebben maar snoepjes van 2,49 dollar gekocht. Lijken wel een blij kind van hoe goed we bugdetteren. Na nog ff reisblog updaten, met toch wel slecht engels en dan naar bed toe.

De volgende dag zitten we ook weer voor lange tijd in de bus. Eerst iedereen in wellington ophalen en dan naar de ferry voor het zuider eiland. 3 uur lang varen met alleen maar zee, tot het eind, dan zie je bergen, had het spectacularder verwacht. Daarna doorrijden naar een wijngaart en genieten van het uitzicht. Het landschap in het zuidereiland is totaal anderds dan het noordereiland. Vervolgens helemaal doorrijden naar het Abel tasman national park. We slapen hier in kaiteri logde, maar echt klein voor het aantal personen. Koken moet je doen als eerst of laatste, want er is bijna geen ruimte.

Vrijdag gaan we kayaken, helaas horen we de avond ervoor al dat er mogelijk slecht weer op komst is. En ja hoor, hebben wij weer, te veel wind om te kunnen kayaken (net als hot water beach). Gelukkig een superleuk alternatief gevonden, namelijk met de seashuttle naar apple tree bay. Verwelkomt worden door jongens op het strand die stonden te zwaaien en shirts uittrokken en vervolgens over een loopbrug, klapt gewoon uit en als het hard waait is het rennen om geen natte voeten te hebben met een golf, naar een strand. Gewoon midden op het strand uitstappen en beginnen met een wandeling van twee uurtjes naar anchorage. Veel afwisseling van natuur, regenwoud/duinen/stranden/bos zijn de landschappen die voorbij komen. De voorspelling voor de middag was veel regen, maar gelijk begon het pas te regen toe we aan het einde van de route waren. Gelukkig op de seashuttle binnen zitten. Terug bij het hostel is het droog en doen dan ook ff snel de was voor het regend. Verder koken voor er een nieuwe bus aan komt voordat er niet meer gekookt kan worden. Verder genieten van het vakantiegevoel in de zon met een zak chips en een drankje.

De volgende morgen doen we een wandeling naar een platform boven het strand. Hier hebben we een mooi uitzicht op het strand. Mooi alle kleuren blauw van het water, maar missen de gouden gloed van het strand zoals iedereen het eruit vind zien. Dan weer terug en wachten tot de bus vertrek voor een lange busrit naar Westport. De lange busrit sordt onderbroken bij een meertje, lake rotoroa, waar een groot deel van de groep gaat zwemmen. Ik geniet mooi van het uitzicht van de bergen en het water, maar ben blij als we weer verder rijden. Na deze breek komt alle informatie over de acitviteiten in Westport langs en zitten te twijfelen om te gaan paardrijden. 2,5 uur en 86 km nog om te besluiten om het toch te gaan doen. Een leuke nederlandse meid van de bus doet het ook en het is hier reatief goedkoop. Eenmaal aangekomen bij de paardenboederij stappen we alle drie uit met onze backpacks. Vervolgens snel wat warm aantrekken en op naar bet paard. Eerst nog ff veel te grote laarzen aan en een te grote regenjas,want ja het regent. Eenmaal op het paard eerst proberen stil te staan, want hij had nettwee appels gegeten en wilde graag bewegen, na veel moeite gelukt. Daarna beginnen met het paardrijden voor 1,5 uur. Ik liep als tweede van ons drieen en had mazzel dat ik een makkelijk paard had. Mijn paard volgde het paard voor me, waardoor ik bijna niet hoefde te sturen. Wel lekker om te beginnen op een makkelijk paard voor de eerste keer. Tijdens het paardrijden komen we verschillende landschappen tegen en rijden dan ook op grote paden afwisselend met hele smalle padjes, waar je echt moest zorgen dat het paard niet ging stil staan om te eten, tot en met rivieren. Echt super gaaf om met een paard door de rivier te wandelen, maar wat eng om steile heuvels af te gaan om in de rivier te komen. Maar het engste van allemaal was in een draf van de heuvel af en vervolgens meteen een heuvel op, goed naar achter en voren leunen. Na 1,5 uur was het paardrijden afgelopen voel ik mijn spieren wel, gelukkig snel naar het hostel. Maar eerst nog ff boodschappen doen. Gelukkig was de supermarkt nog een half uur open toe we daar kwamen en na vele malen door de hele supermarkt gelopen te hebben, hebben we eindelijk onze producten en staan buiten. Weer eens verkeerd daarna gelopen naar het hostel en dan toch echt koken, want onderhand is het al kwart voor negen. Lekker een pasta met roomsaus en groente gegeten. S avonds nog ff in de gezamelijke ruimte gezeten. Zitten nu in een yha die superleuke sfeer heeft in tegenstelling tot de andere yha's.

Voor zondag staat alweer een wandeling op het programma. Ja weer wandelingen in nieuw zeeland, maar deze keer wordt het afgewisseld met eerst een stuk fietsen. Gratis fietsen van het hostel, met een makkelijke route, de snelweg volgen! Ja echt de snelweg, maar natuurlijk eerst ff weten welke kant van de weg fietsen, links of rechts. Na gevraagd te hebben aan een vrouwtje die de ramen aan het wassen was, toch maar echt op naar de route. Want alles is hier links dus natuurlijk ook het fietsen. Fietsen is hier toch echt wel anders, je fiets hier namelijk gewoon op een snelweg waar de auto's 100 km/h rijden. Deze weg voor 11 km volgen volgens het bord naar cape foulwind, maar blijkt 13 km te zijn met weinig bordjes om te weten waar je heen gaat. Achteraf echt heel makkelijk, gewoon de hele snelweg volgen tot je bij de vuurtoren bent. Bij de vuurtoren begint dan ook onze wandeling. Een wandeling van een uurtje heen en uurtje terug, want ja als je fiets moet je ook weer teruglopen naar de fiets. Na een uurtje lopen komen we uit bij een platform waar je uitkijkt op een kolonie van wilde zeehonden. Niet echt maar een of twee zeehonden, nee meer dan 15 wilde zeehonden te zien. De zeehonden hebben net jongens gekregen en super graaf om dan baby zeehonden in het wild te zien. Echt genieten en hebben dan ook meer dan een uur genoten van de zeehonden voor we terug gingen wandelen en fietsen. Op de terugweg van het fietsen was het heel rustig op de weg en hebben dan ook echt midden op de snelweg kunnen fietsen. Wat een ervaring om op een snelweg te rijden als fietser, een ervaring die nooit in nederland mogelijk is. Terwijl wij juist zo'n fietsland zijn.